İzmit’ten Artvin’e bir yol hikayesi- Bölüm 3

Artvin gezimizle ilgili izlenimlerimin üçüncü etabını Ardanuç ve Şavşat kapsıyor

Ufuk BAGAN ( Hür Kocaeli ) İzmit- Artvin- Güzel insanlarla tanıştığımız, yeni dostlukların başladığı ve belediye başkanının mükemmel ev sahipliği yaptığı Yusufeli’nden biraz hüzünlü ayrılıyorum. Malum ilçenin sular altında kalacak olması.

Ver elini Ardanuç

Ardanuç’a doğru yola koyulduk. Otobüsün içinden çekebildiğim kadarıyla fotoğrafları sizlerle paylaşacağım. Muhteşem bir doğa harikası. Yüzyıllar öncesinden oluşmuş volkanik kayalar, tepeler ve kanyonlar. İnanın o yükseltilerin sonunu göreceğim derken boynuma ağrılar girdi. Malum hareket halindeyiz, o nedenle kanyondaki o görkemli yükseltileri çekemedim. Ama çok güzel kareler de çıkmadı değil.

Yatık döner ya da Cağ kebabı

Erzurumluların ve Artvinlilerin bir türlü paylaşamadığı ama gerçek sahibinin kim olduğunu Kocaeli Yusufelililer Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Fatih Yıldırım’dan öğrendiğimiz, Yusufeli’ne has lezzeti Ardanuç’ta tattık. Saatler uymadığı için Yusufeli’nde yiyemedik ama olsun. Başkan Yıldırım bize verdiği sözü İzmit’te tuttu. Ben o güzelim cağ kebabı ya da yatık döneri ekmeksiz götürdüm. Kaç porsiyon olduğunu sormayın.

Yaşayanların çoğu devlet memuru

Ardanuç, geniş cadde ve sokaklarıyla, içinden akan deresiyle ben büyüledi. Yusufeli’nden sonra farklı bir coğrafya. Burada tanıştığımız insanlar fazlaca göç yaşandığını ve Ardanuç’ta oturanların yaklaşık yüzde 70’şinin devlet memuru olduğunu söyledi. Yemek sonrası Ardanuç Belediye Başkan vekili bize dere kenarında karpuz ve çay ikramında bulundu. KARBAFED Başkanı Mikail Kalyoncu, başkan vekiline misafirperverliklerinden ötürü teşekkürlerini sunarken, sayın başkan vekilimiz de bizleri ağırlamanın onuru yaşadıklarını ifade etti. Ardanuç’ta bir şeye üzüldüm. Kocaeli Gazetesi’nin başarılı muhabiri dereye indi ve akıntının tersine yol almaya çalışan balıkları görüntüledi. Benim gözümeyse balıkların yaşam savaşı verdiği sulara atılan pet şişeler çarptı. Ben de yukarıdan bunu görüntüledim ama içim cız etti. Lütfen bu güzelim dünyamızı daha fazla kirletmeyelim.

Şavşat’ı anlatmaya satırlar yetmez

Yolculuk boyunca bizlerin kahrını çeken ve can güvenliğimiz için azami gayret gösteren kaptan şoförlerimiz Resul ve Faruk’a buradan bir kez daha teşekkürlerimi sunuyorum. Yolculuk boyunca o sarp geçitlerden ve 48 tünelden bizleri otobandaki sürüş rahatlığıyla geçirdiler. Yazımın bugünkü so durağı Şavşat. Aman Allah’ım bu nasıl bir tabiat. Yüce Rab’bim muhteşem güzellikler bahşetmiş. Yeşilin, bilemediğiniz, göremediğiniz her tonu mevcut. Bizi yaratan Tanrı’ya bir kez daha “Hamd olsun” dedim. Tarım ve hayvancılığın mümkün olduğu bu coğrafyada Şavşat’ın genç ve dinamik Kaymakamı Musa Göktaş bizleri öğle yemeğinde Efker Tepesi’ndeki sosyal tesislerde ağırladı.

“Açık hava müzesiyiz”

Bizlere Şavşat’ı anlatan Kaymakam Göktaş, “Şavşat’ın çok muhteşem bir doğası var. Sonbaharda doğanın bütün renklerini görebiliyorsunuz. Bu aylarda da yeşilin her tonunu görebilirsiniz. 65 köyümüz var. 65 köyümüz de tabiri caizse açık hava müzesi niteliğinde. Herhangi bir köyümüze gittiğinizde memnun olmamak elde değil. Çok bakir bir doğası var. Bulunduğumuz ilçenin yüzde 58’i orman arazisi olarak görünmekte. Yeşillik konusunda Türkiye’nin en yeşil ilçelerinden biri” dedi.

“Çekilen her fotoğraf ödüllük olur”

Gazeteciliğimin yanı sıra fotoğraf sanatçısı olduğum için bu güzelim doğayı fotoğraflamak dürtüsü doğrultusunda salondan dışarı çıktım. Bulutların arasından hüzmelerini yakalamaktı derdim güneş ışığının. Sonunda harika fotoğraf kareleri yakaladım. O güzelim yemyeşil yaylaların aralarına düşen ışıklar, benim için büyük mutluluktu. Hatıra fotoğrafı çekilme anında Kaymakam Göktaş’a kendimi tanıttım. Ödüllük fotoğraflar çektiğimi söyledim. Sayın Göktaş da bana, “Ufuk bey, sanatçı olmanız gerekmez.

Bu doğanın kendisi zaten sanat. Çekilen her fotoğraf ödüllük olur” dedi. Genç kaymakamımız ile çekilen hatıra fotoğrafların ardından konaklayacağımız mekana yol aldık. Üç yıldızlı olmasına rağmen beş yıldızlı hizmet aldığımız Green Valley’in bungalowlarından birinde kalma şansını yakaladık Cenap Elmas ve Yılmaz Değirmenci ile. Bu arada el ayak çekildikten sonra uykum da kaçmıştı. Otelin bahçesinde oturan Atilla arkadaşım ve Ali başkanı bir hayli esir aldım sabahın ilk saatlerine kadar. Bu hoş sohbet için her ikisine de şükranlarımı sunuyorum.

Ehh bu günlük de bu kadar. Gezimiz olanca hızıyla devam ediyor. Yarın buluşmak üzere esen kalın.