Yaşadığımız dünyayı kendi ellerimizle mahvetme çabamız hala devam ediyor. Tabi Tanrı izin verdiği sürece. Ama özür dilerim eksik yazdım. Tengri, Mevla, Allah, God, Lord. Bizi yaradana hangi adı verdiyseniz kabulumdur.
Dün akşam üstü eve doğru çıkarken bir yavru köpek sokakta. Önümden giden gence yanaştı. Üzerine sevgiyle atladı. O genç de başını okşadı. Arkamdan mahalle komşum bir hanım bebeği ile yürüyor. O kız çocuğu bebek, köpekle bir süre şakalaştı. Hasret kaldıklarımız. Ortalık duman yeri. Malum Rusya’nın Ukrayna saldırısı. Ben farklı boyuttan bakıyorum. Önce insan. Diyorum ki; “Analara kıymayın efendiler”
